Zabaśniony kogel-mogel

 

Dottor Randazzo, non le ho nemmeno offerto niente
Prende qualcosa?
Vuole…vuole uno zabaione? 

{Dante 'Johnny Stecchino'}

Któż nie pamięta z dzieciństwa kręcenia kogla-mogla? 

Taka słodkość, gdy w domu nie było żadnych słodyczy, a jajka i cukier tak.

Tymczasem - po małej modyfikacji wykonawczej i alkoholowej - to znany, klasyczny, włoski deser, popularny również w Argentynie i Urugwaju. A w zasadzie, w różnych odmianach, prawie na całym świecie (zabaglione, sabayon, sambayón, eggnogg, rompope, advocaat, coquito, eierpunsch, amazake...)

Kilka minut więcej i nieco alkoholu zmienia dziecięcy przysmak w wytrawny deser dla dorosłych. Zapewne nie wszyscy się skuszą na taką słodkość z powodu - bardziej lub mniej uzasadnionych - obaw przed kulinarnym wykorzystaniem surowych jaj. Szanuję takie ograniczenia, ale akurat mnie one nie dotyczą.

Za dużo kogla-mogla w moim życiu było...

Więc jeśli akurat zostały mi żółtka wykorzystania, postanowiłam powierzyć im główną rolę w osładzaniu środowego popołudnia.

Jeśli masz...

4 żółtka

6 łyżeczek cukru

50ml Malibu (lub w wersji klasycznej Marsali, lub - dla pragnących sięgnąć korzeni - Moscato d'Asti)

łyżeczkę ekstraktu waniliowego (nie wanilinowego!!!)

... to przyrządzisz z tego 3 porcje deseru.

Wszystkie składniki umieścić w misce (odpornej na gorąco) ustawionej na garnku z białym wrzątkiem (sic! - wolę angielskie 'simmering'). Miska nie może dotykać powierzchni wody. Ubijać ręcznym robotem, aż mieszanina potroi objętość - będzie jasna, gęsta i piankowa.

Podawać od razu - ciepłe, lub na zimno - odczekując przynajmniej 15 minut, na przykład z kwaskowatymi owocami leśnymi...

I w takim zabajonym nastroju, wystarczy jeszcze włożyć szpilki i szminkę w wiosennym kolorze i można podbijać

PS. Jak byłam mała, a pojawiły się u nas lody o smaku 'zabaione', to byłam przekonana, że oznacza to, iż one są takie właśnie... zabajone, zabaśniowane, zaczarowane... ;)

W sumie w smaku trochę są.